Hartenkreten

hartenkreet (nr. 17.322):

Kort

Heftige emoties breng je niet in zinnen;
Zomerzon en zachte wind voeren ze dan mee.
Korte woorden kun je niet beminnen;
Geesteskracht scheidde de rode zee.

Ik liep door duizend kamers heen,
allen hun eigen schat bewaard,
Met muren hout tot hard als steen
uiteindelijk toch wit gestaard.

En ik wilde ze forceren;
lopen door de straten van plezier.
Deed ik dàt nu duizend keren,
dan was ik vast gelukkig hier.
Maar geen mens kan me wegduwen;
Geen liefde stoot me af.
Want mijn lief, ik was nooit de uwe:
Voor echte binding steeds te laf.