Traan op de dansvloer
Het zachte zoute verdriet glijdt behoedzaam over haar gezicht
Als een meisje dat voor het eerst de dansvloer betreedt
Schichtig kijkt ze naar de grond, de ogen zijn op haar gericht
Ze voelt de spanning, ze ruikt het zilte zweet
Haar voeten zoeken houvast op de eikenhouten vloer
Het liefst ging ze weer naar haar stoel, maar ze kan niet meer terug
Ze heeft dorst, wil wel wat water
En een arm om haar schouders, een duwtje in haar rug
Alle ogen staren naar haar lichaam, naar hoe ze zich beweegt
Ze wil rennen, ze wil vluchten, wil alleen nog maar verdwijnen
Ze hoopt dat iemand haar straks wegduwt en ruw van de dansvloer veegt
Ze wil zich snel verstoppen en kijkt hoopvol naar de gordijnen
Maar de mensen vinden haar prachtig
Haar lichaam is mooi, haar beweging elegant
Haar uitstraling is juist sterk, haar breekbaarheid juist krachtig
Te weinig tranen in ons droge Nederland
Geplaatst in de categorie: verdriet