Hartenkreten

hartenkreet (nr. 17.337):

Vliegende Hollander (over een dope-gebruiker)

Zijn ogen in dode kassen
zijn handen star en doof
zijn benen stram, knikkend
doolt hij verdoofd door lege straten.

Tijdmachine, wekamine,
wachter over deze lege stad
in regionen van gestolde tijd:
nergens meer komt zijn blik tot rust
in deze onbegonnen werkelijkheid.

't Liefst wil hij vergeten:
de hunkering van zijn handen
de koorts in zijn gedachten,
de tegentaal van zijn zere lijf.
't Liefst wil hij in al zijn dromen zinken,
bruggen bouwen naar vergetelheid.

Maar er is geen weg terug,
hij draagt het teken op zijn rug
en met steeds zwaarder speed vooruit
vult hij het vacuüm voor hem uit.
De doses winnen aan gewicht
tot onder 't stijgend tegenwicht
de tijd het teken heeft verslagen.

Hij heeft misschien een jaar,
hij heeft misschien iets meer
om door remote control
‘t laatste shot, de ultieme vlucht
naar de overzij te wagen.