Romeinse villa

ofschoon je glans
in alle dorheid is vergaan
klim ik je heuvel op

tussen uitgeteerde mozaïeken
rust je naam
de zon brandt nog eeuwen je faam

pijnloos scheurt je marmer open
wespen zoeken in de wonde
naar het opgedroogde leed

maar langs verweerde stenen
groeit eenzaam een perzikboom
bijna devoot beroer ik zijn droom

zelfs een vijgeboom
spruit ongestoord
een verwilderd woord

ontbloot
zoeken je uitgedoofde ogen
in mijn schaduw troost.

Schrijver: delius, 17 juni 2006

michel.vancoilliebusmail.net

villa

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 6 stemmen 1.754