Vernietigend

Ik houd mijn handen tegen de jouwe
aard jou met mij, in stille verbondenheid
ik zie het koord van jouw leven
de lijn tussen goed en slecht, iedere dag
voorzichtige stappen, om het lot niet te tarten

En toch, als het even kan, een zijstap
maar nooit terug, nooit heel
en altijd minder dan de vorige keer
dromen najagend in de nacht, kleur
bekennen overdag, lijdzaam

Je mond in glimlach verstild
de grootste onzekerheid kwam pas
nu je ziekte een naam kreeg, twee letters
je lichaam vecht, tegen zichzelf
toekomstbeeld vernietigend, en meer.

Schrijver: Renate, 22 juni 2006

renate_tdhotmail.com

MS

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 2 stemmen 2.003