Hartenkreten

hartenkreet (nr. 17.445):

Ik wist het natuurlijk al lang.

Ik wist het natuurlijk al lang,
ik zag het in je ogen, je gaat weg.
Je MOET weg.
Het brandt bij je van binnen.
Je hebt alleen maar zo lang gewacht om mij geen pijn te doen.
Maar je wist dat het uitstel was, en geen afstel.
Je kan er in feite ook niks aan doen. Je wilt me niet kwetsen,
maar ik verstik je, jouw wereld is immers veel groter en
veel ruimer, jouw wereld heeft meer deuren en meer ramen,
jouw wereld heeft veel meer licht en geeft je vooral ook veel meer lucht,
en niks zit er op slot.
Je hebt gelijk m’n lief, je hebt gelijk.
En ik laat je ook gaan, ik moet wel, je bent niet mijn eigendom!
Want jij bent jij en jij bent altijd vrij!
Jouw geluk ligt ergens anders, het is hier ver vandaan.
Maar het doet zo verschrikkelijk veel pijn.
Maar ik hoop dat ik eens zo vrij word.
En ik hoop dat ik eens zo blij word.
Net als jij.