Voorbij juni

Ik sluit mijn vierde ronde in het park
en hoor alleen knerpen van het grind
triest, dat pas in eenzaamheid de God
herontdekt wordt als een vergeten vriend

toch, geen woord dat wij delen
noch sterfelijkheid noch onsterfelijkheid
die ter sprake komen en als er waren
grote levensvragen die zijn al lang beantwoord
of wachten in de schaduwen, ongeboren…

ineens, ik wil wel weten
lach je nog steeds, jongensachtig, luidkeels?

grind hoor ik niet meer, wind slaapt
en innerlijke rivieren stromen niet
in het land zonder geluk en zonder verdriet
zie, afscheid die ik van ons afscheid nam
als afstand van onze afstand en zo doofstom
zelfs voor de stilte van mijn vriend
maar zijn hemelse mededogen dat leert

gezegend zijn alle onbeantwoorde vragen
zoals momenten toen wij beminden
en waren bemind.

juni afscheid mededogen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 17 stemmen 2.062