Zetelen
Knarsetandekoude snijdt door mijn
tintelhuid, verwarmd door mijn
verwardhart. De zilte lucht van
de wilde zee vervult mijn verstilde
gedachten met zekerheid
Jij bent hier het drijfzand
waarin ik mij graag laat verglijden
ik laat me verstrengelen
Me toegewijden
Het schuimkopwater bruist door
mijn oren, zo ook
jouw streelzachte stem
de schuilduin is van ons,
fluisterduinstiekem
Koesterknuffelend vertoeven we
In elkaars zetelarmen,
Angoravlindertjes kussen,
Terwijl de stoorwind tekenend
Aanspoort om nog dichter tegen elkaar
Te zetelen…
Geplaatst in de categorie: liefde