Minachting
Het gepolitoerde mahonie houten paneel
In die deur met zijn duizenden draaien
Nu een glans en troosteloos geheel
Zou geen zacht zijden rokken meer aaien
Gefluisterde geheimen aanhoord
Gesloten om weer heimelijk te ontsluiten
Begeleidde hij in liefdevolle momenten
Glimmend lachend in onschuld naar buiten
Moeizaam kreunend dient hij nog wel
Maar de romantische flair is verdwenen
Ondergaan de veroudering zijn geleden tijd
Trapt men hem nu oneerbiedig tegen de schenen
Inzender: Borst,J, 22 juli 2006
Geplaatst in de categorie: tijd