Samen één
een eenheid was gevormd
zoals de zee met het strand
en de deur met een dak
zo kon ik bij je schuilen
waar mijn ziel vertekend was
blies je splinters even weg
met jouw ogen van de dag
zonder het licht van de nacht
en door jouw haren te voelen
was mijn kussen sneller droog
zonder het gefluit in de ochtend
en de wind vanuit het westen
daar waar ik je ook meeneem
door de middag en meer
totdat we samen weer
één ster zullen zijn
Geplaatst in de categorie: liefde