Hartenkreten

hartenkreet (nr. 17.679):

Zeepbel

Wandelend
door de straten van de stad
merk ik
dat je mee loopt

terwijl ik de grachten
oversteek
hoor ik het fluisteren
van je stem

nippend aan een glas
op een terras
voel ik je hand
op mijn huid

toch is de zeepbel
uiteen gespat
angst geregeerd
angst overwonnen

weerhield ons
te breken
een niet onopgemerkt
verloren einde

soms blaas ik de zeepbel
nog even op