jouw stem
niets lag er langs het pad - zelfs
jij was verdwenen in de dunne stilte
teder hulploos was je geraakt
gesponnen in klamme angst
je toekomst vaag mistig
verdronken in het licht van lelies
jij hemels moois waarom moest
jij vergaan – in mijn blanke gedachten
werd je stem gewist- in
het oefenen van geduld
droogde je dorre stem
jouw spraak in gebraak
jouw stem,voor eeuwig
verloren in de galm van horizon……..
Geplaatst in de categorie: filosofie