Hartenkreten

hartenkreet (nr. 17.719):

zwaarte in het bos

alle luchten waren blauw
uren schreden voort in kerks groen

de paden op met zachte demping
spelden in gebroken witte knop oeverloze zwam

het hoofd loodzwaar vol voos bezinksel
stevens recht vooruit moe en klam

een bord zei dit is natuur
gevallen bomen gaan gewoon rotten

er kwam een paard met mens voorbij
soms een hijgende trimatleet in het zweet

de stilte was waarlijk ongehoord
somtijds door kraaien nog verstoord