Verdriet

Zacht gesproken woorden
In de beslotenheid van het duister
Gingen helaas verloren
Werden onbetekenend gefluister

De liefde die jij scheen te voelen
Een liefde die je voelde voor mij
Begon meteen te bekoelen
Vanaf het moment dat je het zei

De waarde van die woorden
Bleek bedroevend laag
Hebben al hun glans verloren
Lijken nu doorzichtig, leeg en vaag

Ondoordacht en terloops geuit
Veroorzaakten pijn en verdriet
Zachte snikken klinken oorverdovend luid
Ook al hoort een ander ze niet

De nacht verbergt elke traan
Ieder spoor op mijn wangen
Dat leidt naar dat kuiltje onderaan
Onderaan mijn hals waar elke traan zal belanden

Als een poeltje van stil verdriet
Dat langzaam verdampt door de warmte van mijn huid
Als de vermoeidheid mij niet meer ontziet
En langzaam mijn ogen sluit

Schrijver: Pearl Abu Quansah, 12 augustus 2006

blue_venushotmail.com

ondoordacht

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 8 stemmen 1.529