amoreus

met jou te zijn op drassig land,
te gaan op natte paden,
verbondenheid van hand op hand,
onzichtbaar de sterkste draden.

handen die zich stil vermaken
met vingerkneepjes nu en dan,
een vochtig lippen raken:
minnevrouw en minneman.

in de koepel die ons hoog omspant
scheuren grauwe watten open,
onthullen omfloerste zonnebrand,
goud langs de rafelrand gekropen.

onder dat goud doorlopen baldakijn
klimt langs geworpen stralen
ons oog op naar de zonneschijn:
vuur in spelonken en wolkenzalen.

het grauw uitgewaterd, het is droog.
dan die heerlijke manier van doen:
spontaan frontaal een dikke zoen
met boven die vurige hemelboog.

zwijgend kijkend oog naar oog,
woordloos wordt niets misverstaan,
beminnen verloopt hier simultaan,
ware liefde behoeft geen betoog.

liefde drassig kneepjes

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 3 stemmen 1.318