Hartenkreten

hartenkreet (nr. 18.026):

spiegelbeeld

Ik zie een vrouw,
haar gezicht vertrokken door pijn.
Ogen vol verdriet.
Ze voelt zich niet fijn.

Hier en daar al een grijze haar,
het bewijs van vele zorgen.
Veel leed draagt ze mee.
Ze voelt zich nergens geborgen.

Haar mond lacht niet meer.
Lachen is zij verleerd.
Soms lacht zij enkel voor de schijn naar buitenaf,
maar van binnen wordt zij door pijn verteerd.

Ik ken de vrouw die ik voor me zie.
Samen hebben we alles gedeeld.
Onlosmakelijk met elkaar verbonden.
Ik en mijn spiegelbeeld.