De dans van de meeuw
Regendansers draaien wenden
een van water druipend beeld
penetrant verleiden, kom maar,
door en door en alsmaar door.
Dansen dient als metafoor
voor ondergrondse angstenspelen
in des duivels' donkerheid, in
slijm en aarde immer zijns.
Een blik naar and'ren, hebben
zij reeds? Dansen nog steeds
rond en rond, tot snap! het wrede
scheuren; een zure dood geboren wordt.
Snavelhel voor aardedieren, bang
voor regen, witte dansers
maagdelijke doodskleed aan,
gekraaloogd; nimmer zullen wijken
zij ruimen met genot de lijken.
Geplaatst in de categorie: natuur