Hartenkreten

hartenkreet (nr. 18.053):

Verharding

Het fluisteren was jij al gauw verleerd
Maar had die houding snel aangenomen
Als een vreemde meedogenloos hard
Zomaar op een dag mee thuisgekomen

De aanhaling afgewezen ongewenst
Je blik sprak afschuw in vele delen
Het boek was uit zoals je gruwend zei
Ik zou met jou nooit meer liefde delen

Alles overpeinzend vraag ik mij nu af
Mijn tranen verdroogd de pijn is geleden
Waarom kreeg ik die onverdiende straf
Waarom moesten wij dan die weg betreden

Maar de stilte rondom jou heen,
verraadt je leed en spijt