naïef

het was het kind in mij dat preekte
woorden van goedheid en vrede
niet van kwaad wilde horen
dat de mens schijnt aangeboren

het kind is dood
het preekt niet meer

ik wurgde het zelf in mijn schoot
om zo zijn naïviteit te smoren

het zijn gróte kleren die ik draag
en op mijn schouders zwaar het weten
van het kwaad dat alom woedt
met wortels diep ingevreten

xxxxx

een opening in de blauwe bol
een kleine deur, een grote poort
toegang tot de donkere krocht
de wortels moeizaam opgezocht

gif gestrooid, weggekapt en doorgesneden

xxxxx

het begint
het nieuwe kind
dat in mij groeit
en ik straks weer wurgen moet

naïef kinderlijk

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

5.0 met 3 stemmen 675