Hartenkreten

hartenkreet (nr. 18.093):

Mijn laatste avondmaal

Reik mij mijn laatste avondmaal
neem tienduims stalen spijkers
met zware hamers, blindgedoekt;
kom, nagel mij maar aan de paal.

Wie rein van ziel, het hart verguld
mag mij als eerste straffen;
een groot genot, kom tref mij hard
het is mijn eigen schuld.

Want waarheid vormt een groot gevaar
daar, schijnbaar heilig komen zij
voorzien van stralend aureool;
leg klaar die stenen; gooien maar.