ons huisje
Er zijn alleen nog maar ruïnes van mijn gevoel voor jou,
met de vraag diep van binnen hoe het nu toch wezen zou.
Zelf de mooie herinneringen, van wat wij hebben gedaan, zijn al min of meer vervlogen, echt compleet vergaan.
Zo alleen in ons eigen kasteel, jou niet meer om me heen.
Is er dan helemaal niks meer heel, lieverd, hoe blijf ik nu op de been.
Ik ben nog op de plaats waar we kusten, feesten, en tustten, op de plaats waar we vreën en onze eigen dingen deden.
Gaf je mij maar even de tijd, dan kwam alles weer goed, gewoon zoals het eigenlijk zijn moet!
Ach ja, Jij bent mij vele stappen voor, en ik kan niks anders dan piekeren hoe ik jou uiteindelijk verloor.....
Ik mis je..... dat je dat maar weet, nee, ik ben de gene die niet deze herinneringen vergeet!
Geplaatst in de categorie: ex-liefde