Hartenkreten

hartenkreet (nr. 18.149):

het zijn slechts poëmen

het ademt tussen jou en mij
al zijn het slechts poëmen
mijn zicht bracht het rijke land
waar jij de sfeer draagt van de beemden

mijn liefste ik wacht nu op de regen
die in eeuwenkeur ontsnapt is uit 't gevang
maar niets is éénder in ons paradijs
- met jóu ben ik niet bang -

mijn bloed hervult jouw graal
wanneer we spreken in gelei
en ik je liefdeshart bedek
met zuivere opaal, dan

herbergt mijn schaduw het riddervolk
dat gereden komt van die enen burcht
waar wij in saam beleg geen strijd
hebben beleden – doch gestreden
is het woord dat ik u nu ontzeg

elze