Hartenkreten

hartenkreet (nr. 18.186):

Ode aan de burgerlijkheid (voor Pipi L.)

Moet ik vandaag de zeeen voor je oversteken?
Haydns zon aan je voeten leggen?
Of dacht je soms dat deze dag
rustig in het teken van de maan zou staan?
He???
Moet ik verwoed het gesteente splijten
en alles wat onwrikbaar lijkt
voor je verzengend openrijten
dooreen geschud, opgebouwd en afgebroken
indringen tot je kolkende kern?
Opdat je bewonderend naar me kijkt?
Moet ik je brengen het genot van zinnen
mijn huid van top tot teen in inkt
met je naam beschrijven
opdat je daar een levenlang zal blijven?
Mijn hart uitsnijden?

- Ben ik eigenlijk wel te benijden ? -

Mijn geslacht in delen splitsen
en je in een keer meteen maar honderdvoudig minnen?
Zo heet dat je ervan verdampt?
Moet ik ruw mijn lusten innen
je een etmaal voor oud vuil laten waar je bent
en dan opeisen voor eenzelfde ronde?
No comment!
Moet ons bed er een zijn zonder hoofdend
Spiegelende oneindigheid
van van 't ruwste haar gevlochten dek
in een verweerde sponde
waarin 't gaat over een ruwe zoute zee?
Moet ik mijn duizend liederen
voor jou zingen
volgestouwd met drank,
mijn vuist gebald om een gebarsten pul?
Verlang je met mij naar het grote leven
van twee mensen die boven de dooie rooilijn
in gespannen naaktheid beven??

Heee ...

Vanaf vandaag is dat maar flauwekul ...

Vanaf nu
smeer ik lullig boterhammetjes voor jou
omdat dat veilig is en trouw
Ik weet 't ... 't is een op 't oog
misschien miniem betoog
maar onderschat niet
de zorg, liefde en het vertrouwen
die het biedt ...
De warmte
van brood met leverworst
en 't gemak
waarmee 't folie ervan beslaat
Weet dat ik ervan geniet
te weten
dat JIJ daarmee door de wereld gaat ...