Hartenkreten

hartenkreet (nr. 18.200):

repen duister

ik ben alleen zo zonderling alleen
en al hoor ik liederen als stemmen
om mij heen
dan nog ben ik alleen

gescheiden rapen wij
de repen duister die ons nog verbinden
en onze boeg die mee deinst op het tij
zal de waarheid in de fonkel vinden

er is geen heil in onze dronk
wat hunkert naar het lot
want zowaar ik voer en zonk
is deze vers geëindigd zonder slot