Tasten in het duister.
Ik heb een kaarsje aangestoken,
je bent ver weg gegaan.
Ik heb naast je bed gezeten,
en mijn ogen dicht gedaan.
Ik taste in het duister,
zoekend naar jou hand.
In mijn hoofd gefluister,
hij is nu in Gods land.
Ik deed mijn ogen open,
en zag jou bed weer staan.
Ik voelde tranen lopen,
ik moest alleen verder gaan.
Ik kan het niet bevatten,
wat dit met mij doet.
Ben je nu niet eenzaam,
of gaat het je goed.
Wie beantwoordt mijn vragen,
hoe het met je is.
Ik wil je zo graag zeggen,
hoeveel ik je mis.
Als je mij kunt horen,
of zelfs zien.
Dan wil ik jou zeggen,
tot in een volgend leven misschien.
Geplaatst in de categorie: afscheid
Kop op meid.