Hartenkreten

hartenkreet (nr. 18.268):

Zonder jou

Ik zie dat je sterft,
iedere dag een beetje
met je vermoeide ogen,
kijk je afwezig om je heen.
De pijn is van je gezicht lezen,
soms verschijnt er zomaar een glimlach.
De mooie vrouw van weleer
is veranderd in een hulpeloos wezen,
dat wacht op het moment
dat de dood haar zal komen halen.
Ik leg mijn hand op je schouder
streel je zachtjes door je haar en
fluister; ‘dank je voor alles, lieve oma.’
Even lijkt het alsof je iets wil zeggen
maar het blijft stil in de kamer
waar jij op je bed ligt
en waar je vroeg of laat
je laatste adem zal uitblazen.
Ik denk terug aan de mooie momenten,
aan de gesprekken tussen jou en mij,
voel de band die we samen delen
heel intens, maar ook dichtbij.
Dichtbij je zijn dat wil ik zeker,
ik laat je dan ook niet alleen
zal bij je blijven
totdat jij er niet meer bent.
De tranen rollen over mijn wangen
ervaar de pijn en het verdriet
omdat ik in de toekomst
zal moeten leven

zonder jou!