Sorry
Wind regen en het is kil in huis
De deur blijft gesloten ik ben thuis
Wachtend op dat bekende op de trap
Dat belletje die herkenbare voetstap
Doch het blijft stil en mijn eenzaamheid duurt
Toen weigerde ik dom trots en was verbolgen
Die paar simpele woorden sorry ik heb spijt
Niet beseffend de verschrikkelijke gevolgen
En als ik mij spiegel in het glas ongeschoren
Onwelriekend van gelaafde drank
Voel ik mij verloren
Inzender: borst.j, 4 oktober 2006
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid