Schaduwkant
’s nachts dwaal ik eenzaam
door duistere nauwe stegen
verlaten, vergeten, verzwegen
zo kom ik jou daar tegen
en vraag je naar je naam
beduusd, bevreesd, bang
zoek ik naar jouw hand
raak deze langzaam aan
ik sidder, huiver, doch verlang
naar de donkere, zwarte kant
van jouw onverlicht bestaan
Inzender: Marianne Pepels, 24 oktober 2006
Geplaatst in de categorie: liefde