Hartenkreten

hartenkreet (nr. 18.531):

HET BLOED KRUIPT

Een blanco blad, dat ik beschrijven wil
Waar is de dichter eigenlijk gebleven
Heeft hij, als ik, de moed maar opgegeven
Te zingen van malaise of paskwil?

Houdt hij, begraven onder humus’ dril
Een winterslaap, of ligt hij er te beven
Trillend van faalangst niet in staat te weven
Webwoorden, interpunctie, want zo stil

Maakt hem de grote dosis informatie
Zo nietig maakt hem elke monoloog
Zo moe de velen voor zijn geestesoog

Die voor en met hem vrijuit verzen schreven
Die zullen blijven schrijven. Hoop doet leven
Hij huivert als hij denkt aan declamatie

Eén vers dat weet te springen in het oog
En de rest hoeft verder geen betoog