Hartenkreten

hartenkreet (nr. 18.671):

kasteel

de winterzon zinkt koperrood
achter de bomen van het park
de slotgracht dichtgevroren
omsluit dit pronkjuweel

het licht tovert de buitentorens
tot een steekspel om
zij zonder schroom ontbloot
charmeert in avondrood

de middentoren fonkelt opgetogen
de ophaalbrug kraakt zacht
ik hoor een licht gekreun
het ijs sluipt dieper in de gracht

geen mens wordt nog verwacht
twee witte duifjes strijken neer
zij vliegen heen en weer
het sprookje van weleer

maar binnen in het slot
zingt torenhoog de koningin der nacht
nog hoger dan verwacht
nog mooier dan gedacht