Hartenkreten

hartenkreet (nr. 18.713):

Jachtverhaal

Reeds voor negenen
komen ze aangereden
in hun chique sleeën
die ze nonchalant parkeren
op het erf van de boerderij
bezit van een der heren.
De pachter aanhoort
aandachtig hun wensen.
Dan trekken ze
met hun zware laarzen
de lege weitassen
en de leren jassen
losjes pratend
de bossen en weiden in.
De zenuwachtige honden
nog rillerig op hun poten
stoeien voor hen uit.
Al spoedig zijn ze verzwonden
in de oktobermist.
Van dan af hoor ik geregeld
de schoten echoën.
Ze verscheuren de stilte van de straat.
Tegen vijven
zijn ze daar weer
beladen met hazen en konijnen.
Ze bespreken nog even
met de boer de jachtresultaten.
Twee staan er voldaan
tegen de mesthoop te wateren.
Dan verlaten ze
in hun snelle wagens
onze landelijke oorden.

De boer heeft voor zijn gedienstigheden
een konijntje gekregen.