Heelal en woestijnen
Het was liefde
vonken sloegen over
de brandstof, die
de liefde gaf
was genoeg
om ons elkaars heelal
te laten doorkruisen
Bij elke zoen
elke blik in elkaars ogen
werden woestijnen groen
won het hart
aan gezichtsvermogen
Maar de brandstof,
die de liefde gaf
bleek na jaren
door een stilletjes
ontstaan zwart gat
naar buiten te sijpelen
verdween in ons heelal
waarin wij zelf
verdwaald leken
Langzaam verdween
de vruchtbaarheid
uit de woestijnen,
die wij ooit
tot oase hadden omgebogen
Langzaam raakten
we het kwijt
en lieten
de vruchtbare aarde
hopeloos uitdrogen
Geplaatst in de categorie: ex-liefde