Onvervangbare Oma
Vroeger was ik bij mijn oma altijd een
graag gekomen gast.
Mocht er altijd blijven slapen en
beiden waren we enthousiast.
Hadden het prima naar ons zin deden
juist de dingen die ik thuis niet mocht.
Snoepen tot je misselijk werd,
lekker eten werd gekocht.
Opblijven tot je bijkans sliep
en dan in de bedstee waar je
stiekem en in het geniep
tussen de deurtjes door kon
kijken wat of oma daar wel deed.
Als de lampen eindelijk
uitgingen en dus oma ook ging slapen
was het donker maar je was niet bang
Want oma lag toch immers
naast je, slapen als een marmot,
kon snurken als de beste.
Als het licht door de reten kierde wist
dat het nooit lang duurde voordat oma
zei, kom kind, de dag is te kort om te
verslapen dus kom en spring gezwind
het bed uit.
De dagen waren zorgeloos en gelukkig
want bij oma mocht bijna en kon haast
alles.
Als de logeerpartij er weer opzat en je
moest weer terug naar huis had je altijd
even heimwee en verlangde terug naar
oma en haar bedstee.
Maar het gewone leven
stopte niet,oma ook niet want al is ze
lang en breed gestorven één
ding is me bijgebleven
Een oma is onvervangbaar
Zie ook: http://www.dijkdichters.nl
Schrijver: an terlouw, 7 januari 2007
Geplaatst in de categorie: familie
Heerlijk geschreven en ik waande me eventjes terug in toen, schitterend gedaan.