Geboeid

handen geboeid op mijn rug
met in het touw een knoop
ik kan nu niet meer terug
wat mij rest is enkel hoop

ik fietste door de stad
het was al ´s avonds laat
het onverlichte pad
me niet bewust van kwaad

opeens heb jij getrokken
heel hard aan mijn tas
ben vreselijk geschrokken
wist niet wie jij dan was

je bleek een onbekende
ik slaakte nog een kreet
geen zin meer dat ik rende
jij hield me stevig beet

verlamd ging ik met je mee
toen je dreigde met een mes
onverstaanbaar riep ik nee
mijn lijf volledig in de stress

nu zit ik hier in shock
weet echt niet waar ik ben
in een of ander hok
met een man die ik niet ken

ik kan alleen maar dromen
dat jij me weer laat gaan
om veilig thuis te komen
verward, bevrijd, ontdaan

Schrijver: Marianne
Inzender: Marianne Pepels, 14 januari 2007

marianne3570hotmail.com

gevangen hoop angst

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 32 stemmen 2.344