Hartenkreten

hartenkreet (nr. 19.042):

Wachten op de dood

blad waait van de oude eik
valt neer in koude grond
als ik zo naar mijn opa kijk
de trekken om zijn mond

groeven in doorleefde huid
zijn blik op mij gericht
pijnlijk straalt hij weemoed uit
soms vallen ogen dicht

rustig wiegt de schommelstoel
een leven vol verhalen
met de dood als hoogste doel
waarnaar gedachten dwalen

even trilt zijn linkerarm
vingers wijdgespreid
bloedend hart nog altijd warm
doch ingehaald door tijd

als ik zo naar mijn opa kijk
en zachte kermen hoor
herinner ik de oude eik
die al zijn blad verloor