Hartenkreten

hartenkreet (nr. 19.061):

Het kind in mij

in huwelijk vastgeroest
kreeg langzaam in de gaten
vrijheid kwijt en ingesoesd
geen zin meer om te praten

miste Schwung in mijn bestaan
zelfs verbondenheid ontbrak
keek je nauwelijks nog aan
en als je me weersprak

kon dat me niet echt raken
alles was me om het even
wist dat ik af moest haken
ben veel te lang gebleven

op een dag, ik weet nog goed
mijn rode rok gestreken
paardenstaart en zonnehoed
heb niet meer omgekeken

voelde vrijheid in mijn lijf
zwarte krullen in de wind
nu ik deze woorden schrijf
ontdek ik weer het kind

meisje dat ik vroeger was
ondernemend en spontaan
beste leerling van de klas
kon heel de wereld aan

overtuigd van idealen
op het puntje van mijn stoel
schreef ik heerlijke verhalen
zomaar recht uit mijn gevoel

had dit alles willen delen
maar verwelkte als een bloem
miste kracht om te spelen
jij kon hier niks aan doen

ik koester de momenten
van de liefde die ik mis
ook dit jaar wordt het lente
het is goed zoals het is