Hartenkreten

hartenkreet (nr. 19.251):

Kanteklaar

Hoogingenomen beklimt de haan
de mesthoop op het plein.
Broedkuikentjes, van schrik ontdaan,
maken zich bang nederig klein.

De hennen kakelen, uitgelaten :
"Zie toch die knapperd! Zie zijn kam !"
"Ssst ! Onze lieverd gaat nu praten"
klokt de bazige kloek : "Silence, mesdames !"

Hij schraapt zich luid zijn schorre pijp
en spuit zijn dogma's gutturaal.
Geen kip die zijn woorden begrijpt
maar hij hanteert vast Godse Taal !

Geen haan duldt hij meer op het erf,
dat hoort de hele kroost te weten !
En wie zijn regeltjes bederft
moet maar het rotte graan gaan eten !

Parmantig stapt hij van zijn troon
en blinkt een kloek zijn aaltig bot
Heel waardig wisselt hij zijn kroon,
op naar het buurhok... want hij is God !