Hier, nimmer voorbij
Ogen van één vader en één moeder
kijken dieper dan de pijn kan gaan
uit verleden naar één toekomst verloren
hier, haar opgebaarde lichaam
hier, het huis van alle dromen vrij
hier, bloemen met vrolijke kleuren
lachen uit dat wat HIER is,
geen bestaan…
bloemen met zonnenkleuren groeten
de regenbogen van verdriet en tranen
op een hemel waar regendruppels aankondigen
HIER, de ziel van hun dochter
armen van één moeder en één vader
blijven in eeuwige omhelzing
met hun kind
dieper, dan dag en nacht kunnen gaan
voorbij bloemen, haar bloeitijd voorbij,
voorbij het vuur en stilte van een graf
één HIER voorbij en in dat HIER
zijn alle verborgen woorden voorbij
het tragische gehuil, zelfs: Kon ik maar,
ook voorbij…
harten van één vader en één moeder
sluiten de deuren van hun kamers
met een HIER , waar herinneringen
en gemis ontwaken, als de bloem,
die zonder geur zijn essentie verliest,
HIER de liefde in hun harten,
die Eden bouwen
en Eden sluiten
rondom de ziel van hun kind
hier
nimmer voorbij.
Zie ook: http:/www.oostkustwest.web-log.nl
Schrijver: Branka Korac, 10 maart 2007
Geplaatst in de categorie: overlijden
nimmer
2.315
Geef je reactie op deze inzending: