ik boos
vanavond, vannacht vlinder ik
weersta de walgelijke wanen
van eerlijk echt en eenzaamzijn
van sorry, somber, niet meer samen
van nacht en morgen weet ik niet
verdriet verergert vast mijn hopen
ik voel me leeg, zo vol verdriet
ontken die stomme samenlopen
ik vloek, scheld god uit en ik huil
roep, jij moet altijd bij ons blijven
ik snuit en snotter, zie de kuil
maar jou in alles boven drijven
blijf hier jij, ik smeek: god kies mij
want ik heb weinig toe te voegen
ik was en dichtte wat, maar zij
was de verklaring voor mijn zwoegen
Geplaatst in de categorie: verdriet