Het donkere licht
De koude lucht weerkaatst haar gezicht
In het raam van mijn ziel
Mag ik dromen van jouw ogen
Waarmee ik de doden zie
Daar waar het groene het zwarte omarmt
Op het glazuur van de kist
Laat ik jou voelen in het nu
Waar niets meer is zoals het was
Jouw lach die niemand meer doet stralen
Slechts tranen in het tranendal
En het donkere licht
Waarin jouw aura mij verheft
Naar het land der liefde
Mijn verborgen Utopia
Zullen wij samen reizen
over velden van smeltend ijs
Naar het diepste der aarde
Totdat het vuur jou doet herrijzen
Stijgend tot daar waar niemand komt
Maar waar ik kan zien
Ons verloren paradijs
Lach dan nog één keer naar mij
Zonder een traan te laten
Dan weet ik, zelfs zonder te haten
Dat in ieder geval jij
Wel gelukkig bent
Geplaatst in de categorie: afscheid