Hartenkreten

hartenkreet (nr. 19.443):

Het donkere licht

De koude lucht weerkaatst haar gezicht
In het raam van mijn ziel

Mag ik dromen van jouw ogen
Waarmee ik de doden zie

Daar waar het groene het zwarte omarmt
Op het glazuur van de kist
Laat ik jou voelen in het nu

Waar niets meer is zoals het was
Jouw lach die niemand meer doet stralen
Slechts tranen in het tranendal

En het donkere licht

Waarin jouw aura mij verheft
Naar het land der liefde
Mijn verborgen Utopia

Zullen wij samen reizen
over velden van smeltend ijs
Naar het diepste der aarde

Totdat het vuur jou doet herrijzen
Stijgend tot daar waar niemand komt

Maar waar ik kan zien
Ons verloren paradijs

Lach dan nog één keer naar mij
Zonder een traan te laten

Dan weet ik, zelfs zonder te haten

Dat in ieder geval jij
Wel gelukkig bent