Hartenkreten

hartenkreet (nr. 19.568):

Haar sprekende ogen

Vroeger spraken haar ogen
En vertelden zo hele verhalen
Van liefde, onuitsprekelijk geluk
Badend in een zee van zonnestralen

Slechts één blik in haar ogen
Gaf een ultiem gevoel van zielerust
Deed zorgen moeiteloos verdrinken
In een bruisende bron van levenslust

Niets of niemand kon vermoeden
Dat haar ogen ooit zouden zwijgen
Of het boek in haar kon sluiten
Zonder passend slot te krijgen

Tot die allesbeslissende seconde
Die ene vervloekte eeuwigdurende tel
Die het vuur in haar ogen doofde
Zomaar, van de hemel in de hel

Niets of niemand kon haar troosten
Slechts één blik in haar ogen was genoeg
Om de pijn in haar hart te ervaren
Van het leed dat zij bij zich droeg

Nu staart zij met verstomde ogen
Waarin constant tranen dreigen
En de stilte slechts wordt verbroken
Door hartverscheurend zwijgen