Geen uitweg..
Het stormt in mijn lijf en leden
lichaam en geest niet op een lijn
De oorzaak ligt in mijn verleden
Ik kan niet omgaan met de pijn
Bepalend leed nooit verwerkt
slechts diep verstopt binnen in
het verdriet word daardoor versterkt
Een eenzame strijd die ik niet win
Hoe kon ik het zover laten komen
dat ik volledig van emotie overloop
Is er nog kans om zorgenloos te dromen
Is er voor mij nog enige hoop?
Gedachten slingeren mij heen en weer
keuzes voortdurend daar
Het feit dat ik ze moet maken doet al zeer
maar dat ze tellen maakt het pas écht zwaar
Ik pieker en ik peins
en onderdruk mijn verdriet zoals gewoon
verdoezel mijn gevoelens met een grijns
en val zoals gebruikelijk weer terug in mijn oude patroon..
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid