Breekbaar als glas...
De kamer ademt een stil leven
in deze koude ochtend uren
Een waterige zon breekt de stralen
doorzichtig over de muren
Het transparant van ons samen
lijkt te zijn verdwenen in zwijgen
De liefde heeft zich als ijs bevroren
en laat zich steeds verder uiteen rijgen
De kamer ademt een ijzige kilheid
Langzaam sluit de deur naar heden
Het is alsof de liefde nooit heeft bestaan
en vervagen de kleuren uit het verleden
Het transparant laat ons samen
in troebelheid stervend zweven
Alle tranen ijzen zich tot steen
Het hart aan een ander gegeven…
Zie ook: http://www.dijkdichters.nl
Schrijver: Gurien Kwantes, 10 juni 2007
Geplaatst in de categorie: emoties