dan bel jij
Elk verdriet nog eens gekoesterd,
elk verlies opnieuw beleefd
Bij alle pakken neergezeten,
de namen met pijn er op gekleefd
Me dagenlang zo klein geweten,
bij elk angstje weer gebeefd
Dan bel jij aan, het zwart verwoestend,
en roept: kom op, je leeft!
Jouw borsten worden kinderduinen,
jouw vrolijkheid mijn speelterrein
Jij bent, hebt geen plek voor tranen,
jij kent geen worden, jij bent zijn
Jouw sterren stralen fel als manen,
jij speelt mijn niet te stoppen trein
Geen dak om veilig bij te schuilen,
jij niet, jij vindt de regen fijn!
En kijk, ik struikel, spanker vallend
en roep dat zo het leven moet
Voorbij de eb, voorbij het donker,
me lavend aan jouw overvloed
Ik drink je en ik voel me dronken,
ik zuip jouw lach, je zuur, het zoet
en overstem je lachen brallend.
Ik roep, want weet: zo is het goed!
Geplaatst in de categorie: vriendschap
jij belt
2.624
Geef je reactie op deze inzending: