mijn verdriet

wat gaat de tijd toch snel
de jaren gaan voorbij
en herinneringen vervagen wel
maar mijn gedachten, nee
die staan niet stil

nog steeds slaat mijn hoofd op tilt
naar vroeger, naar alles met jou
wat nu mijn leven beheerst
mijn ziel aan stukken slaat

maar niemand voelt mijn pijn
waar was je toen? en wie,
wie wil er nu voor me zijn?

dacht alles gaat voorbij
als ik bij je zou zijn
maar dingen zijn nooit weg gegaan
mijn verdiet dat blijft bestaan

hoopte jou te kunnen vergeven
en in het heden te kunnen leven
maar jij laat me niet toe
gedachten van toen worden nu
ze komen naar boven drijven
en geven me een gevoel dat ik,
dat ik niet bij je kan blijven

de pijn gaat zo niet weg
en zal ook wel nooit slijten
tot die tijd moet ik op mijn lippen bijten
en hopen dat mijn gevoel en gedachten
zakken,
ik het een plaats kan geven
naar hoe anderen het leven ervaren
en er het beste van maken
het verleden me niet meer laten raken

hoop doet leven, zeggen ze dan
ik hoop alleen dat ik dat ook kan...

verdriet verleden familie

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 14 stemmen 1.488