Hartenkreten

hartenkreet (nr. 20.157):

Mamma gaat dood

Mijn mamma is zomaar stil geworden
Ik snap niet goed hoe dat kan
Eerst liep zij nog te dansen
en kwam zij fluitend ‘an’

Maar langzaam gleed dat harde
en dat drukke zomaar weg
Ze was heel erg ziek geworden
Ze had een beetje pech

Het beetje pech werd steeds maar erger
er kwam geen einde aan
En met het erger worden
is ook ‘mijn stem’ vergaan

Heel stil zit ik te kijken
naar het kleine hoopje mam
zo mager en zo in de war
Ze eet niet eens meer, één boterham

Pappa fluistert: ‘ze zal nog stiller worden…’
Bereid je daar maar vast op voor
Ik kan het haast niet geloven
Dat kan niet goed zijn hoor!

Mijn tranen snikken door de stilte heen
Mijn hart bonk keihard in mijn keel
Een leven zonder mamma
dat is voor mij veels te veel!