Het schemerde
Het schemerde al toen ik
langs grauwe huizen liep
en daar herinneringen zag van
het huis waar ik als kindje sliep
Ik proefde weer de sfeer van toen
de stilte van de kleine straat
waar op het hoekje nog steeds
dat klein en oud cafeetje staat
Ik wist ik heb hier niets te zoeken
mijn ouders zijn er niet meer
en ook mijn boers en zusje niet
het missen doet nog steeds zo zeer
Met opgeheven hoofd liep ik weer verder
liet achter was eens was geweest
herinneringen zullen altijd blijven
in hart en hoofd, in ziel en geest.
Zie ook: http://home.deds.nl/~jannyschepenaar/
Schrijver: Moeke
Inzender: Janny, 2 juli 2007
Geplaatst in de categorie: emoties