bange nachten
des ‘s nachts doorsneed de maan het venster
vlijde zijn tranen op ‘t mij lege bed
ik was de droom (die mij gejaagd) ontvlucht
toen ‘t kaarslicht na een lange tijd uitdoofde
was ook de maan zijn weg gegaan
probeerde ik alsnog de slaap te vinden
te zwaar bleken de stenen op het koude laken
met naast hen scherven van de dode droom
en ik omhulde mij met kleed van droefheid.
Zie ook: http://sunset.deds.nl
Schrijver: sunset, 21 juli 2007
Geplaatst in de categorie: verdriet