eenzaam aan 't water
groen is de dag
hij spuwt mij wier
in mijn betraand gezicht
en ook het zwoele zware
middaglicht dat schimmig blinkt
in ’t goud van zon
twaalf uur schuimt in het riet
en ’t kolkt en klokt
uit diepten zijn adieu
’k lig roerloos stil
in ’t vochtig natte
en wil niet luisteren
naar de lucht waar ik jouw ogen vind
en witte wolken fluisteren
tot hen de wind verscheurt
uit flarden dode zwanen vormt
en ook een drakenkop die vlammen werpt
een reuk die naar jou geurt.
Zie ook: http://sunset.deds.nl
Schrijver: sunset, 29 juli 2007
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid